مالکیت حضرت علی (ع) بر ینبع النخیل

حضرت علی (ع) به عنوان برجسته ترین نخبه مسلمانان پس از حضرت رسول اکرم (ص) و شاگرد پر آوازه ی ایشان، در دوران خلفاء در «ینبع مدینه» یک مرکز کشاورزی می سازد. برای نخستین بار است که کسی در این منطقه، کشاورزی را به شکل یک سرمایه گذاری دقیق و کار متراکم و برجسته شروع می کند. نخلستان های اطراف ینبع، به صورت خیلی بدوی وجود داشته؛ ولی در دوره ی قبایلی، کار اساسی، بیشتر تجارت و دامداری است و حضرت علی (ع) است که برای اولین بار و به تنهایی در تبدیل مسئله ی دامداری و تجارت به آن شکل بدوی و کاروانی اش در آن نظام؛ درتولید کشاورزی سنتی، نقش یک موسس و بنیان گزار را دارد. در این مقاله سعی شده است به روش توصیفی  و تحلیلی چگونگی مالکیت حضرت علی (ع) را بر این منطقه وسیع، حدود آن، وقفیات ایشان در این ناحیه و سرانجام مالکیت و تولیت املاک ایشان را تا زمان امام سجاد (ع) مورد بررسی قرار دهد. ونتایج پ‍ژوهش موید این نکته است که مالکیت حضرت علی (ع) بر ینبع النخیل به واسطه خریداری زمینهای  این منطقه، تلاش و کوشش ایشان بر روی آبادانی وگسترش آن بسیار ثمر بخش وحائظ اهمیت بوده است.