تحلیل جهت نمای «ذکر» انگشتر، در سیره معصومان

پرسش اصلی مقاله حاضر، این است: آرایه «انگشتر» در سیره پیامبر؟ص؟ و اهل بیت؟عهم؟ چه نسبتی با «ذکر»، جهت نمای اصلی هنر و زیبایی در اندیشه اسلامی، دارد؟
فرضیه مقاله این است که جهت نمای اصلی هنر و زیبایی در اندیشه اسلامی، «ذکر» است؛ یعنی به کار گرفتن زینت و جمال باید با یاد دائم آخرت و تذکر مداوم این سرخط همراه باشد که دنیا جای «گذار» است نه «قرار». این مقاله عهده دار تثبیت و تبیین این فرضیه در به کارگیری آرایه انگشتر، با مراجعه به سیره قولی و فعلی معصومان است. بدین منظور، نخست همه روایات مربوط به انگشتر در منابع مهم شیعی با اولویت منابع دست اول، گردآوری و دسته بندی شده است. سپس مفاهیم مستخرج از آنها طبقه بندی گشته و آن گاه، حاصل تحلیلی این استخراج، بازتاب یافته است. آن چه در این مقاله می آید، همین بخش تحلیلی با مستندات روایی آن است؛ زیرا آوردن همه آن روایات و دسته بندی ها نیازمند حجمی بسیار گسترده تر و فراتر از حجم معمول مقالات علمی است. در مستندات روایی، به ذکر یک نمونه اکتفا گشته و در موارد خاص، دو یا سه روایت آورده شده است. یادآور می شود که این مقاله عهده دار بررسی سندی و رجالی این مستندات نیست.