بررسی نقش عوامل محیطی بر توزیع فضایی فراوانی آنتی بادی ضد توکسوپلاسما گوندی در جوندگان با استفاده از نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در استان گلستان، ایران

توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک یاخته ای مهم مشترک انسان و حیوانات است که می‏تواند انسان و حیوانات خونگرم را آلوده کند و فراوانی آن در شمال ایران بالاست. هدف این مطالعه، بررسی رابطه برخی از عوامل محیطی با فراوانی آلودگی جوندگان به توکسوپلاسما گوندی در استان گلستان بود. در طول زمستان سال 1394، 124 موش قهوه ای (Mus musculus) با تله صید شدند. نمونه خون از قلب جمع آوری شده و پس از جدایی سرم، حضور آنتی بادی توکسوپلاسما گوندی با استفاده از آزمون آگلوتیناسیون اصلاح شده (MAT) مورد بررسی قرار گرفت. رابطه بین فراوانی آنتی بادی توکسوپلاسما گوندی با میانگین دمای سالیانه، میانگین بارش سالیانه و میانگین رطوبت نسبی سالیانه با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی در نرم افزار 3/10 Arc Gis وIdrisi Selva مورد بررسی قرار گرفت. بالاترین فراوانی آنتی بادی توکسوپلاسما گوندی در گرگان با میانگین رطوبت نسبی 78 درصد، میانگین بارش سالیانه 551 میلی متر و میانگین دمای سالیانه 5/12 درجه سانتی گراد مشاهده شد. نتایج سیستم اطلاعات جغرافیایی نشان داد رطوبت و دما بیشترین تاثیر را بر چگونگی توزیع فضایی آنتی بادی توکسوپلاسما گوندی در جوندگان نمونه گیری شده دارد. رابطه مثبت بین شیوع آنتی بادی توکسوپلاسما گوندی با رطوبت و بارندگی و همچنین رابطه منفی بین دما و فراوانی آنتی بادی توکسوپلاسما گوندی می تواند به این دلیل باشد که زنده ماندن اووسیست توکسوپلاسما گوندی در خاک مرطوب طولانی تر است و همچنین تراکم جمعیت میزبان توکسوپلاسما گوندی در نواحی با بارش و رطوبت بالا، بیشتر می باشد.