هیپوگلیسمی در کارکنان مبتلا به دیابت و نقش آن در تناسب شغلی

دیابت یک بیماری شایع در جهان و در کشور ما محسوب می گردد. بخشی از افراد مبتلا به دیابت در سنین شغلی بسر برده و شاغل می باشند. پزشکان سلامت شغلی نقش مهمی در ارزیابی کارگرانی دیابتی با هدف به حداقل رساندن پیامدهای مشکلات سلامتی حاد و مزمن را در محیط کار دارند. تصمیم سازی در مورد تناسب شغلی فرد دیابتی یکی از مقوله های مهم و پیچیده می باشد. حداقل فایده اشتغال برای افراد دیابتی، کسب درآمد و در نتیجه تقبل هزینه های درمانی توسط فرد بوده و طبعا بطور غیرمستقیم باعث ارتقاء سلامت روحی از جمله پیشگیری از بروز افسردگی شاغل را به همراه خواهد داشت. عواملی مانند رژیم درمانی، وظایف لاینفک شغلی، نوع شیفت کاری، سابقه هیپوگلیسمی و غیره می توانند در تصمیم گیری جهت ارزیابی تناسب شغلی موثر باشند. البته ارزیابی تناسب شغلی در کشورهای در حال توسعه مانند ایران بعلت کمبود فرصت شغلی و احتمال مخفی کاری توسط شاغل یا متقاضی کار در موارد مختلف مانند عدم اظهار سابقه هیپوگلیسمی بغرنج تر می گردد.  بطور کلی بنظر می رسد با کمی تعدیل در شرایط کاری، اکثر افراد مبتلا به دیابت می توانند به کار خود ادامه دهند. در این مقاله مروری از منظر هیپوگلیسمی به ارزیابی تناسب شغلی پرداخته شده است.