بررسی تاثیر ویتامین D به عنوان درمان کمکی در بهبود علایم مثبت، منفی و شناختی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن؛ یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو کور

نتایج پژوهش های انجام شده حاکی از شیوع بالای کمبود ویتامین D در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و نقش آن در سیر بیماری هستند، اما کمتر مطالعه ای به رابطه وضعیت ویتامین D  و علایم خاص اسکیزوفرنی پرداخته است. در همین راستا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی ویتامین D به عنوان داروی کمکی بر علایم، مثبت، منفی و شناختی افراد با اسکیزوفرنی مزمن انجام شد.

پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی دوسو کور می باشد. تعداد 30 بیمار که واجد معیارهای ورود به پژوهش بودند به طور تصادفی انتخاب شدند. از مقیاس PANSS (Positive And Negative Syndrome Scale) برای مشخص کردن وضعیت علایم مثبت، علایم منفی و آسیب شناسی روانی عمومی و از MMSE برای مشخص کردن وضعیت شناختی هنگام ورود به مطالعه و پایان هفته هشتم استفاده شد.

 دو گروه از نظر میانگین علایم مثبت و منفی قبل و بعد از مطالعه اختلاف معناداری نداشتند. نمره علایم عمومی بر اساس PANSS، اختلاف معناداری قبل و بعد از درمان با ویتامین D نشان نداد (8/0=p). همچنین دو گروه مداخله و شاهد از نظر میانگین علایم عمومی قبل و بعد از مطالعه اختلاف معناداری نداشتند. همچنین دو گروه مداخله و شاهد قبل و بعد از مطالعه اختلاف معناداری از نظر میانگین نمرات شناختی  بر اساس MMSE نداشتند.

 براساس مطالعه حاضر، افزودن ویتامین D به درمان استاندارد اسکیزوفرنی تاثیر معناداری در بهبود علایم مثبت و منفی و شناختی و علایم عمومی نداشت.