نقش بینش توحیدی در سلامت انسان

«سلامت» از گسترده ترین موضوعات قابل طرح در حوزه اندیشه بشری است. نوع بینشی که هر فرد یا جامعه به مسئله «سلامت» دارد، نقش به سزایی در شکل گیری سبک زندگی و جهت دهی به مسیر زندگی آنان خواهد داشت. هر چه این نگاه صحیح تر باشد، بستر هموارتری برای حیات مطلوب انسانی فراهم خواهد شد. اسلام نیز به عنوان یک مکتب فکری و عملی دارای نگاه ویژه ای به مساله «سلامت» است. پژوهش حاضر با نگرش جدید به بررسی بینش توحیدی «اسلام» در بعد سلامت پرداخته و دو بخش عمده، فواید و آثار باوری و کاربردی را مورد واکاوی قرار داده است. روش پژوهش اسنادی و از نوع توصیفی و تحلیلی است که با مراجعه به متون دینی و علمی انجام شده و اطلاعات به دست آمده دسته بندی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.بر اساس یافته های پژوهش، اسلام - مبتنی بر جهان بینی خاص خود- تحلیل ویژه ای از «سلامت» ارائه نموده که در دو حوزه مادی و فرامادی قابل توجه است. «سلامت» در نگرش اسلامی، هم منشایی الهی داشته و هم به سوی مقصدی الهی در حرکت است. بنابراین، هدف «سلامت» انسان، الهی و فرا مادی است و  انسان باید غایت «سلامت» خود را، در ابعاد معنوی خویش (در تقرب به منبع و سرچشمه «سلامت»، یعنی خداوند) جست وجو نماید. اگر انسان زندگی خود را در این راستا قرار دهد، به معنای حقیقی زندگی خویش دست می یابد.