بررسی تطبیقی مصالح مرسله وحجیت آن در مذاهب اسلامی

مصلحت، یکی از قواعد کار آمد در پویایی، باز سازی ونوسازی فقه شمرده می شود، در واقع یکی از رازهای جاودانگی شریعت اسلامی، وجود عنصر مصلحت در آن است. بنابر این مورد توجه فقهای اسلامی قرار گرفته است با این تفاوت که امامیه برخلاف فقهای اهل سنت احکام شرعی را دائر مدار مصلحت ومفسده ذاتی میپندارند ودر خصوص فهم مقاصد شریعت میان فقهای امامیه اختلاف است به همین منوال دانشیان اصولی اهل سنت در خصوص حجیت مصلحت مرسله اختلاف دارند. هدف از پژوهش حاضر«بررسی تطبیقی مصالح مرسله وحجیت آن در مذاهب اسلامی » با روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای- اسنادی سعی بر این دارد که مصلحت مرسله را از دیدگاه مذاهب اسلامی موردبررسی، پژوهش و درنهایت مورد ارزیابی قرار دهد.حجیت، احکام، استنباط، مذاهب اسلامی.بحث مصلحت احکام ، بحثی تطبیقی، میان مذهبی و فلسفه فقهی است اصل ضرورت توجه به مصلحت در فقه را هیچ یک از مذاهب انکار نکرده اند چنانچه در برخی از متون پس بیان حکم به وجوه مصالح ومفاسد آن اشاره می شود، همچنان که هیچ یک از مذاهب اهل سنت حتی مالکیه مصلحت را به طور مطلق نمی پذیرند این نشان گر ضابطه مند بودن استفاده از این عنصر شناخت احکام است.