بررسی فرآیندهای مایع سازی شناور گاز طبیعی

مطابق با آمار سازمان اطلاعات انرژی ایالات متحده پیش بینی می شود مصرف جهانی گاز طبیعی از سال 2018 تا 2050 میلادی بیش از 40%  افزایش یابد. بخش قابل توجهی از میدان های گازی جهان در بستر آب های عمیق قرار گرفته است که دوری آن میادین از تاسیسات ساحلی و یا عمق زیاد میدان، بهره برداری از آن ها را با توجه به ملاحظات فنی و اقتصادی با مشکل روبرو می سازد. مایع سازی شناور گاز طبیعی فناوری نوینی است که به منظور بهره برداری اقتصادی از این منابع گازی، توجه محققان و مهندسان را به خود جلب کرده است. یکی از اصلی ترین و پیچیده ترین قسمت های این فناوری، واحد سیکل های تبریدی است که به منظور مایع سازی گاز مورد استفاده قرار می گیرد. ایمنی، راندمان، توان مصرفی، ظرفیت مایع سازی، هزینه تجهیزات، انعطاف پذیری و پیچیدگی عملیاتی، اثرات حرکتی، فضای مورد نیاز و تجهیزات جانبی از مهم ترین فاکتورهایی هستند که به منظور انتخاب مناسب ترین روش تبرید در صنعت مایع سازی شناور گاز طبیعی مورد ارزیابی و تحلیل قرار می گیرند. در این مقاله، رایج ترین تکنیک های تبرید گاز طبیعی معرفی شده و مزایا و معایب آن مطابق با پارامترهای فوق بررسی می شود.