مدل سازی ازدیاد برداشت مخازن شکاف دار به روش تزریق گاز همراه با ریزش ثقلی و مقایسه با تخلیه طبیعی و تزریق مداوم گاز

تحقیق حاضر بر روی یکی از مخازن شکاف دار ایران صورت گرفته و هدف آن، بررسی اثرات پارامترهای دبی تزریق گاز، در فرآیند تزریق گاز در مخازن شکاف دار است. در این پژوهش،  سه روش تخلیه طبیعی و تزریق گاز مداوم و تزریق گاز همراه با ریزش ثقلی با استفاده نرم افزار ECLIPSE 100 شبیه سازی و ضریب بهره دهی و تولید تجمعی درپارامترهای موثر مورد بررسی  و مقایسه قرار گرفته است.در نهایت با طراحی سناریوهای مختلف تزریق، تعدادی از عوامل موثرتعیین الگوی بهینه تزریق مشخص گردیده است. در مخازن شکاف دار طبیعی پس از تولید و اجرای فرآیندهای تزریق گاز ،سطوح تماس سیالات تغییر نموده و ناحیه گازی گسترش می یابد. در این حالت ستون نفتی کاهش و بازیافت نفت نیز کاهش می یابد. در این سناریو برای بهبود بازده فرآیند، با تغییر مکان های چاه های تزریق گاز و همچنین تغییر موقعیت چاه های تولیدی سعی در افزایش ضریب بازیافت نفت شده است. برای این کار چاه های تزریقی گاز در بخش بالایی مخزن تکمیل شده و چاه های تولیدی در ناحیه نفتی بصورت افقی حفاری شده اند. هدف از این کار بهبود مکانیزم ریزش ثقلی است وهمچنین تزریق گاز به دلیل دانسیته پایین و اختلاف دانسیته زیاد با نفت مخزن باعث افزایش عملکرد ریزش ثقلی شده و بازیافت نفت از ماتریکس ها را افزایش می دهددر مقایسه این سه فرایند تاثیر  نرخ های تزریق  مختلف بر روی آنها مورد بررسی و نتایج به دست آمده نشان می دهد در صورتی که پارامترهای موثر بر تزریق به درستی طراحی و انتخاب شوند، ضریب بازیافت و تولید در روش تزریق مداوم گاز به مراتب بیشتر از روش  تخلیه طبیعی و  تزریق  گاز همراه با ریزش ثقلی می باشد.