نقش ICT بر توسعه سیاسی و اقتصادی روستایی

امروزه توسعه به عنوان یک فرآیند، مهم ترین بحث کشورها، بویژه کشورهای در حال توسعه است. تحقق پیشرفت و توسعه کشورها نیز مستلزم بهره گیری از استعداد و توان و حضور فعالانه مردم و مشارکت آنها در مراحل توسعه است؛ به طوری که توسعه و مشارکت را اموری در هم تنیده دانسته اند و فرآیند توسعه را وقتی با ثبات و موفقیت همراه می دانند که با افزایش مشارکت مردم توام باشد (مقنی زاده، 1380)تجربه تاریخی فرآیند توسعه در کشورهای توسعه یافته و پیشرفته، این امر را روشن ساخته که توسعه روستایی یک ضرورت بنیادی برای توسعه ملی است و می بایست در اولویت برنامه های توسعه ای قرار گیرد (شکوری، 1380). 5/2 میلیارد نفر از جمعیت 6 میلیاردی جهان (حدود 40 درصد) در روستاها و نقاط دور افتاده کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند و درصد کمی از آنها به امکانات ارتباطاتی و اطلاعاتی مناسب دسترسی دارند .این در حالی است که تحلیل گران جهانی عقیده دارند در بحث جهانی سازی، توسعه ICT روستایی نقش اساسی در پیشرفت کشورهای در حال توسعه خواهد داشت. کشورهای هند، مغولستان، چین، سنگاپور و شیلی توسعه ICT روستایی را طی برنامه های دولتی توسط ارگان های خاص و بخش خصوصی دنبال کرده اند و در این کشورها، امروزه دسترسی روستاها به اینترنت کاملا جا افتاده است و در حال حاضر نیز استفاده از آن، همراه با توسعه ICT ادامه دارد. در ایران نیز توجه اخیر سیاستگذاران به گسترش شاحص های ICT از جمله افزایش سرانه خطوط تلفن همراه و ثابت، رایانه های شخصی، اتوماسیون امور اداری، کاربران اینترنت و... زمینه های لازم را در جهت بالا بردن استانداردهای توسعه ICT فراهم کرده است.