بررسی تجمع سرب،کادمیوم و مس در بافت خوراکی ماهیان گرمابی استان البرز

 فلزات سنگین به دلیل قابلیت تجمع زیستی در بدن آبزیان می توانند خطری جدی برای امنیت غذایی و بهداشت عمومی محسوب شوند. بنابراین در این تحقیق نسبت به میزان سرب، کادمیوم و مس در بافت خوراکی ماهیان گرم آبی در استان البرز در سال 1396 اقدام شد.

21  عدد ماهی کپور از سه گونه به طور کاملا تصادفی از استخر پرورش ماهی محمودی که تامین کننده بازار ماهیان گرمابی استان البرز می باشد، صید و پس از هضم اسیدی نمونه ها نسبت به تعیین غلظت سرب، کادمیوم و مس توسط دستگاه نشراتمی اقدام شد.

نتایج پژوهش: 

 میانگین غلظت تجمع یافته عناصر سرب، کادمیوم و مس برحسب ppb در بافت عضله ماهیان کپور وحشی،آمور و فیتوفاگ برابر است با 863/44±/04/20 ، 255/101±/482/63 و 2/278±/378/141 و برای کادمیوم 14/1±/7/1 ،373/1±/06/2 و5/1±/399/1و مس 104/0±/344/0، 094/0±/305/0 و312/0±/404/0 اندازه گیری شد. بیشترین میزان سرب در فیتوفاگ(ppb378/141) ، کادمیوم در آمور ppb) 06/2) و مس در فیتوفاگ (ppb 404/0) مشاهده شد. همچنین مقایسه آماری میانگین غلظت عناصر با رهنمود سازمان های خواربار و کشاورزی ملل متحد/بهداشت جهانی نشان داد که میانگین غلظت همه عناصر کمتراز حد مجاز می باشد.

بحث: 

گرچه در حال حاضر میانگین غلظت عناصر مورد ارزیابی در بافت خوراکی کپور استان البرز بیش از حد مجاز نیست، اما عدم مدیریت اصولی منابع تامین کننده آب حوضچه های پرورش ماهی میتواند منجر به ورود آلاینده ها از جمله فلزات سنگین به مزرعه پرورش ماهی شده و ضمن تجمع عناصر در بافت های بدن آبزیان ساکن، سلامت مصرف کنندگان را با مخاطره مواجه نماید.