مقایسه مقدار تجمع عناصر، محتوی خاکستر و زیست توده چند گونه شورزی تحت آبیاری با آب دریا

به منظور مقایسه زیست توده، تجمع برخی عناصر و محتوی خاکستر شاخساره پنج گونه شورزی Salicornia bigelovii Torr.،S. sinus persica،Atriplex lentiformis Torr.، Halocnemum strobilaceum Bieb.وHalostachys caspica Botsch. تحت آبیاری با آب دریا، آزمایشی در سال 96-1395 در نوار ساحلی خلیج فارس انجام شد. نتایج نشان داد که بین گونه های شورزی مورد مطالعه از نظر غلظت یون های Na+، K+، Cl-، نسبت Na+ به K+، وزن تر، وزن خشک، محتوای رطوبت و خاکستر شاخساره تفاوت معنی دار وجود داشت. بیشترین و کمترین غلظت Na+به ترتیب در گونه های S. sinus persica و A. lentiformis به دست آمد، به طوری که مقدار Na+گونه S. sinus persica به مقدار 3/101% بیشتر از گونه A. lentiformis بود. بیشترین غلظت K+، Cl- و Na+/K+ به ترتیب در گونه A. lentiformis، و شاخسارهگونه های Salicornia  و گونه H. strobilaceumبه دست آمد. گونه A. lentiformis با تولیدی معادل 98/18 و 75/7 تن در هکتار به ترتیب دارای بیشترین مقدار زیست توده تر و خشک بود. کمترین مقدار زیست توده تر و خشک به ترتیب برابر با 13/10 و 49/2 تن در هکتار در S. bigeloviiمشاهده شد. بیشترین و کمترین محتوای خاکستر به ترتیب برابر با 8/48 درصد در گونه S. sinus persica و 5/37 درصد در گونه A. lentiformis بود. بر اساس نتایج پژوهش حاضر گونه های Salicornia با توجه به غلظت بالای یون های Na+و Cl- در شاخساره دارای سازوکار ممانعت از ورود نمک به داخل گیاه نمی باشند. این گونه ها احتمالا از سازوکار تجمع نمک در بافت گیاه، با هدف تنظیم اسمزی برای بقا در شرایط بسیار شور تبعیت می کند. گونه A. lentiformis نیز بیشترین مقدار زیست توده را داشت، که می تواند به محتوی آب شاخساره کمتر در این گونه به دلیل وجود ساقه های خشبی در گیاه در مقایسه با ساقه های آبدار و محتوی بالاتر آب شاخساره گونه های دیگر ارتباط داده شود. با توجه به مقدار تولید و محتوای خاکستر، به نظر می رسد که گونه A. lentiformisگونه مناسبی برای تامین علوفه دام در مناطق با محدودیت آب شیرین باشد. همچنین گونه های Salicorniaنیز می توانند به عنوان بخشی از جیره غذایی دام در این مناطق درنظر گرفته شوند.