اثر کاربرد برون زای منابع مختلف تامین کننده انرژی بر کیفیت پس از برداشت گل بریدنی ورد

کاهش انرژی درونی پس از برداشت گل بریدنی ورد سبب سرعت بخشی به پیری و پیشگیری از باز شدن کامل غنچه گل می شود. در این آزمایش اثر تامین کننده های انرژی شامل ساکارز (%1، %2 و 3%)، مانیتول (100، 200 و 300 میلی مولار) و  آدنوزین تری فسفات (ATP: 1/0، 3/0، 5/0 و 7/0 میلی مولار) بر ماندگاری ورد رقم سامورایی بررسی شد. نتیجه تیمار پیوسته با منابع تامین کننده انرژی نشان داد که ATP در غلظت 7/0 میلی مولار بیشترین تاثیر را در افزیش عمر گلجایی داشت (2/14 روز) که در مقایسه با تیمار شاهد (2/8 روز)، ماندگاری را 8/5 روز افزایش داد. غلظت های 3/0 و 5/0 میلی مولار ATP  به ترتیب عمر گلجایی را به 11 و 12 روز رساندند. همچنین ماندگاری در ساکارز 3%، 4/11 روز بود. در تیمارهای یاد شده جذب محلول، وزن تر نسبی و قطر نسبی گل نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. از سوی دیگر میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز و نشت یونی گلبرگ در دوره پس از برداشت در گل های تیمار شده با غلظت های 7/0 و 5/0 میلی مولار  ATPکمتر بود. بر اساس نتیجه ها، کاربرد غلظت های مختلف مانیتول نتوانست ماندگاری ورد را افزایش دهد و حتی اثر منفی در کیفیت گل ها داشت، به طوری که ماندگاری گل ها را 8/1 روز نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. نتیجه ها نشان داد که تامین انرژی مورد نیاز گل ها با استفاده از ATP می تواند راهکار اثرگذاری برای حفظ ماندگاری در گل های بریدنی ورد باشد. به طوری که برای حفظ کیفیت گل ها پس از برداشت می توان استفاده از ATP (7/0 و 5/0 میلی مولار) در محلول گلجایی را پیشنهاد داد.