ارزیابی میزان نیتروژن، فسفر و کربن آزاد شده به اکوسیستم ناشی از پرورش قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در قفس های دریایی واقع در استان مازندران

سیستم پرورش ماهی در قفس های دریایی به این دلیل که یک سیستم باز تلقی می شود، در صورت عدم استفاده بهینه از نهاده ها به ویژه غذای ماهیان می تواند موجب انتشار مقادیر قابل توجهی آلاینده به اکوسیستم دریایی شود. با این وجود، بررسی و اندازه گیری اثرات جانبی پرورش ماهی در قفس به همراه ارایه راهکارهایی برای استفاده بهینه از غذای ماهیان، می تواند به عنوان ابزاری موثر برای کاهش پیامدهای جانبی این سیستم به کار گرفته شود. از این رو بررسی حاضر با هدف اندازه گیری میزان نیتروژن، فسفر و کربن به عنوان مهم ترین آلاینده های آزاد شده به اکوسیستم دریایی ناشی از پرورش قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در قفس و ارایه پیشنهاد هایی برای کاهش انتشار این آلاینده ها در سطح استان مازندران انجام شده است. در فصل پرورشی 96-1395 تعداد 9 مزرعه فعال پرورش ماهی در قفس در این استان وجود داشته است که میزان انتشار آلاینده ها به محیط آبی در هر یک از مزارع، با روشی غیر مستقیم ارزیابی شد. بر پایه نتایج، به ازای هر تن ماهی قزل آلای تولید شده در قفس های پرورش ماهی به طور میانگین 979/73 کیلوگرم نیتروژن، 893/13 کیلوگرم فسفر و 353/488 کیلوگرم کربن به محیط آزاد شده است. نرخ تبدیل غذایی (نسبت غذای داده شده به ماهیان به میزان ماهی تولید شده) نیز بین 4-897/0 با میانگین 249/1 بود که حاکی از تغییرات شدید کارایی تغذیه است. بر اساس یافته ها ضعف دانش فنی قفس داران به خصوص در انتخاب زمان مناسب شروع و پایان دوره و مدیریت تغذیه میزان آلاینده های آزاد شده به محیط را افزایش خواهد داد.