تاثیر سیلیسیم بر غلظت عناصر غذایی، رنگیزه های فتوسنتزی و کیفیت میوه توت فرنگی رقم کاماروسا

استان مازندران با داشتن رتبه دوم تولید توت فرنگی کشور یکی از قطب های مهم تولید این ریزمیوه محبوب بشمار می آید. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر منابع سیلیسیمی آلی و شیمیایی به ترتیب شامل پوسته برنج، سیلیکات سدیم و پتاسیم بر توت فرنگی در کشت بدون خاک صورت گرفت. آزمایش بصورت فاکتوریل با دو فاکتور بستر کاشت (دوگانه و سه گانه) و تغذیه سیلیکات سدیم و پتاسیم (شاهد،50 و 100 میلی گرم بر لیتر سیلیسیم) در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار انجام گرفت. بطوریکه هر تکرار حاوی سه بوته توت فرنگی رقم کاماروسا بود. نتایج نشان داد گیاهان تیمارشده با سیلیکات سدیم 100، نسبت به سایر تیمارهای سیلیسیمی از میزان کلروفیل a بیشتری برخوردار بودند. غلظت پتاسیم و کلسیم برگ توت فرنگی در بستر دوگانه (فاقد پوسته برنج) به طور معنی داری بیشتر از بستر سه گانه (حاوی پوسته برنج) بود. از میان تیمارهای به کار رفته تنها تیمار محلول پاشی سیلیکات پتاسیم 100 به طور معنی داری موجب افزایش سیلیسیم برگ نسبت به سایر تیمارها در سطح احتمال یک درصد شد. میزان فلاونویید کل در تیمار سیلیکات پتاسیم 100 در بستر فاقد پوسته برنج به طور معنی داری از تمامی تیمارها به غیر از تیمار سیلیکات پتاسیم 50 در بستر حاوی پوسته برنج، بیشتر بود. به طورکلی از نظر جذب عناصر غذایی و کیفیت میوه توت فرنگی، تیمار سیلیکات پتاسیم 100 در بستر فاقد پوسته برنج موثرتر از سایر تیمارها بود.