اثر تیمارهای پرایمینگ بر ویژگی های جوانه زنی بذرهای پیر شده برخی جمعیت های بومی بابونه Tanacetum parthenium (willd.) schultz-Bip) در شرایط نگهداری طبیعی و مصنوعی

به منظور بررسی تاثیر پیش تیمارهای اسموپرایمینگ بر خصوصیات جوانه زنی و بنیه بذر گیاه بابونه Tanacetum parthenium، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه تکنولوژی بذر در بانک ژن منابع طبیعی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل شرایط نگهداری) سردخانه پایه (دمای 18-درجه سانتی گراد)، سردخانه فعال (دمای4 درجه سانتی گراد)، بذرهای پیر شده بصورت مصنوعی (با دمای41 درجه سانتی گراد)و بذرهای احیاء شده (شاهد) بودند. تیمارهای پرایمینگ پلی اتیلن گلایکول 3/0- و 6/- مگاپاسکال، اسید جیبرلیک (500 و 1000 پی پی ام، هیدروپرایمینگ (خیساندن در آب مقطر) و شاهد بدون پرایمینگ بود. خصوصیات جوانه زنی رایج اندازه گیری شد. بیشترین میانگین صفات درصد و سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه در بذرهای احیاء شده با شرایط نگهداری (دمای Cº24) بدست آمد. بیشترین میانگین صفات جوانه زنی در بذرها با شرایط نگهداری سردخانه فعال(10 الی 20 سال)، مشاهده شد. کمترین میانگین خصوصیات جوانه زنی مربوط به بذرهای پیر شده به روش مصنوعی بود. بیشترین میانگین صفات جوانه زنی با تیمارسید جیبرلیک 1000 پی پی ام بود . حداکثر بعضی از صفات جوانه زنی با تیمار پلی اتیلن گلایکول 6/0- مگا پاسکال بود. در سردخانه فعال بیشترین میانگین صفات جوانه زنی، با تیمارهای اسید جیبرلیک 1000 پی پی ام و پلی اتیلن گلایکول 6/0- مگاپاسکال بود. در سردخانه پایه، تاثیر اسموپرایمینگ با)تیمار پلی اتیلن گلایکول 6/0- مگا پاسکال(نسبت به سایر تیمارها بیشتر بوده درصورتی که در بذرهای پیر شده به روش پیری زودرس تاثیر تیمار اسموپرایمینگ (پلی اتیلن گلایکول3/0- و 6/0- مگا پاسکال) در بازیابی بذرها نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود.