مقایسه اثرات تجویز تیامین، دگزامتازون و ان استیل سیستئین بر جوانه زنی آکسونی متعاقب قطع عصب سیاتیک در موش صحرایی

برای ترمیم یک فیبر عصبی قطع شده، فرایندهای تشکیل مخروط رشد و جوانه زنی آکسونی، تکثیر سلول های شوان، ساختن غلاف میلین و عواملی دیگر ضروری می باشند. جهت تسهیل و تقویت این فرایندها، مداخلات دارویی توصیه می گردد. در مطالعه حاضر آثار تیامین، دگزامتازون و ان-استیل سیستیین بر جوانه زنی آکسونی با یکدیگر مقایسه شد.

در 24سر موش صحرایی نر ویستار، عصب سیاتیک راست قطع گردید و دو انتهای بریده شده عصب به درون یک قطعه لوله سیلیکونی بخیه زده شد. سپس موش های صحرایی به چهار گروه (در هر گروه 6 موش) تقسیم و با ان-استیل سیستیین (150میلی گرم بر کیلوگرم)، دگزامتازون (0/2 میلی گرم بر کیلوگرم)، تیامین (50 میلی گرم بر کیلوگرم) و سرم فیزیولوژی (گروه کنترل)، به طور روزانه و به صورت داخل صفاقی تیمار شدند. در پایان دوره آزمایش (16 هفته)، حیوانات قربانی شده و جوانه آکسونی جهت بررسی های بافت شناسی برداشته شد.

اگرچه تفاوت معنادار در تعداد فیبرها، قطر آکسون و ضخامت غلاف میلین در بین گروه های آزمایشی و کنترل وجود نداشت اما قطر آکسون در گروه تیمار با تیامین نزدیک به افزایش نشان داد (0/06= p). سطح مقطع عصب در گروه دگزامتازون در مقایسه با گروه کنترل و سایر گروه های آزمایشی به طور معناداری کم شده بود (0/05 > p). کاهش معنادار قطر آکسون و ضخامت غلاف میلین در گروه دگزامتازون در مقایسه با گروه تیامین مشاهده شد (0/05 > p).

در ترمیم عصب سیاتیک موش صحرایی ممکن است تجویز دگزامتازون اثر مخرب، تیمار با تیامین تا حدودی اثر مفید و ان-استیل سیستیین تاثیر واضحی بر ترمیم نداشته باشند.