مطالعه تطبیقی تصاویر تخیلی فیلم نامه پستچی و نمایش نامه ویتسک براساس نظریه تخیل شناسانه ژیلبر دوران

امروزه مطالعات تطبیقی در حوزه اقتباسی از اهمیت زیادی برخوردارند و اقتباس از ادبیات داستانی بستر مناسبی برای رشد هنر به ویژه هنر سینما ایجاد کرده و تعامل سینما و ادبیات باعث پرمخاطب شدن اثر اقتباسی شده است. در این پژوهش با در نظر گرفتن تعامل ادبیات و سینما به مطالعه اقتباس ادبی فیلم نامه پستچی، نوشته داریوش مهرجویی از نمایش نامه آلمانی ویتسک، اثر کارل گیورک بوخنر، پرداخته و با روش توصیفی - تحلیلی براساس نظریه ژیلبر دوران تصاویر تخیلی آن ها را بررسی کرده ایم تا با دسته بندی تصاویر در دو منظومه روزانه و شبانه تخیل، تحولات تصاویر اثر اقتباسی را نسبت به اثر مبدا و نقش جامعه را به عنوان عامل تاثیرگذار بر این تغییرات بیان کنیم. با تفسیر تصاویر دو اثر به این نتیجه رسیده ایم که با وجود تلاش های مهرجویی در بومی سازی اثر و هدف وی در آفرینش تصاویری مطابق با فرهنگ ایرانی، ساختار نظام تخیلی تصاویر فیلم نامه به نمایش نامه نزدیک است و مهرجویی با ایجاد تحول در تصاویر، موفق به خلق فضای جدید شده است. او توانسته است با تصاویر منظومه شبانه بر ترس های خویش غلبه کند و با تقابل نمادهای مثبت و منفی منظومه روزانه فضایی آرام و معتدل بیافریند، اما تصاویری که بوخنر در نمایش نامه ویتسک آفریده، بار منفی تری دارند و بیشتر به صورت نمادهای منظومه روزانه تخیل تصویر می شوند.