مطالعه ی تطبیقی حجاب زدایی و حریم زدایی در البسه و ابنیه ی ایرانی قبل و بعد از ظهور سلسله ی پهلوی

مسئله ی عدم رعایت حریم در البسه و ابنیه ی معاصر ایرانی، از مسایل مهم فرهنگی کشور است که به دلیل عدم تناسب با فرهنگ اسلامی ایرانی، تبعات فرهنگی اجتماعی مختلفی را در جامعه ی معاصر ایران به بار آورده است. این پژوهش با استفاده از روش تفسیری تاریخی و با استناد به منابع اسنادی، به ژرف کاوی این سوال می پردازد که آیا به لحاظ تاریخی، در تحولات سده ی اخیر ایران، بین حجاب زدایی در البسه (به طور خاص لباس بانوان) و حریم زدایی در ابنیه (به طور خاص بناهای مسکونی) ارتباط معناداری وجود دارد؟ طبق یافته های این پژوهش و در پاسخ به سوال فوق چنین استنباط می شود که در تاریخ معاصر ایران، کنش های حجاب زدا و حریم زدا در البسه و ابنیه، ریشه در بینش مشترکی دارند که مکتب فکری لیبرالیسم، به عنوان یکی از مهم ترین وجوه مدرنیزاسیون و تجدد مآبی با تاکید بر آزادی مطلق فرد، وجه شاخص این بینش است. در دوره ی پهلوی، ما به ازای این لیبرالیسم در البسه، به کشف حجاب و آزادی مطلق بانوان در پوشش و حجاب تعبیر شد؛ کما اینکه مابه ازای آن در معماری، به برونگرایی و حریم زدایی از بناها (لیبراسیون فضایی) تعبیر گردید. علاوه بر مبنای بینشی مشترک، از مهم ترین وجوه مشترک حجاب زدایی و حریم زدایی در البسه و ابنیه، برونزا بودن و بسط آنها از دولت به مردم در دوره پهلوی بوده است که شواهد این مدعا در این پژوهش ارایه شده است.