بررسی نحوه و تاثیرمشارکت شهروندان با پلیس در برنامه های پیشگیری اجتماعی از جرم (مطالعه موردی: مشارکت شهروندان تهران با پلیس و مقایسه آن با مشارکت شهروندان در کلان شهرهای آمریکا)

پیشگیری اجتماعی از جرم نوع جدیدی از رویکرد پلیسی است که در آن امنیت با مشارکت مردم صورت می پذیرد. هدف اصلی آن، کاهش جرم و ارتقاء احساس امنیت در جامعه است. پلیس ایالات متحده در دو دهه اخیر به گواهی پژوهش ها، در این عرصه به نتایج مثبتی دست یافته است. پلیس تهران نیز در دهه گذشته با جلب مشارکت شهروندان درصددکاهش جرایم برآمده لیکن با این همه، نتایج تحقیقات نشان می دهد که موضوع امنیت و افزایش جرم در تهران، هنوز به عنوان یک مسئله جدی مطرح است. با این وصف پژوهش حاضر نحوه مشارکت شهروندان با پلیس را در برنامه های پیشگیری اجتماعی از جرم در کلان شهر تهران، با انجام یک کار تطبیقی در کلان شهرهای آمریکا مانند نیویورک، شیکاگو و لس آنجلس مقایسه نموده و پس از بررسی، راهکارهای مناسب برای کاهش جرایم با استفاده از ظرفیت مشارکتی شهروندان ارایه نموده است.

نوع پژوهش تطبیقی و روش آن توصیفی- تحلیلی مبتنی بر روش چهارگانه جرج بردی است. داده ها به صورت اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری و به ترتیب داده ها در چهار مرحله توصیف، تفسیر، هم جواری و مقایسه؛ بررسی و مورد تحلیل قرار گرفته است. برابر فرضیه پژوهش مشارکت شهروندان در برنامه های پلیس تاثیر زیادی در کاهش جرایم و پیشگیری اجتماعی از جرم خواهد داشت.

در کلان شهرهای آمریکا، سازمانهای دولتی، قانون سال 1994 و گروه های مردمی از پروژه های ابتکاری برای تقویت پلیس وکاهش جرم حمایت کردند و این امر منجر به کاهش جرایم گردیده است. به رغم اینکه پلیس تهران توانسته برخی برنامه های اجتماعی باهدف پیشگیری از جرم اجرا نماید؛ لیکن برنامه ریزی نامناسب در جهت جلب مشارکت شهروندان وعدم جلب اعتماد آنان به همکاری با پلیس و کلی بودن برنامه ها از جمله موانع اصلی در پیشگیری اجتماعی از جرم در تهران شناسایی شده است.