پیش بینی پراکنش جاشیر .DC uloptera Prangos با استفاده از دو روش مدلسازی در مراتع جنوبی استان اردبیل، ایران

بررسی رابطه بین گونه های گیاهی و عوامل محیطی در اکولوژی گیاهان از اهمیت بالایی برخوردار بوده است. هدف از این مطالعه مدلسازی با روش های رگرسیون لجستیک LR و آنتروپی حداکثر MaxEnt برای زیستگاه uloptera Prangos در مراتع جنوبی استان اردبیل، ایران بود. داده های گیاهی حضور و عدم حضور uloptera. P و برخی از عوامل محیطی از جمله خاک، توپوگرافی و متغیرهای اقلیمی جمعآوری شد. نقشه تیپ گیاهی با استفاده از نقشه های شیب و ارتفاع مقیاس 00222 :1 و تصاویر ماهوارهای تهیه شده است. نمونه های پوشش گیاهی در سال 1930 جمع آوری شد. در هر مکان، سه ترانسکت 122 متری مستقر شد دو ترانسکت در جهت شیب و یک ترانسکت عمود بر جهت شیب مستقر شدند. در هر ترانسکت، ده پالت 4 مترمربعی قرار گرفت و کل تاج پوشش و تراکم گیاهان ثبت شد. به طورکلی، 182 پالت در شش سایت، نمونهبرداری شد. نمونه های خاک در آغاز و انتهای هر ترانسکت در عمق 2 تا 92 سانتیمتر جمع آوری شدند عمق خاک بر اساس فعالیت ریشه گونه های گیاهی انتخاب شد. روش LR با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 13 و روش آنتروپی حداکثر در نرم افزار MaxEnt ورژن 1.9 انجام شد. مدل LR نشان داد، بارندگی بیشترین تاثیر را در پراکنش رویشگاه uloptera. P داشت. صحت روش LR برای نقشه پیشبینی خوب بود شاخص کاپا = 50/2 .روش MaxEnt نشان داد که متغیرهایی از جمله شن، نیتروژن، سیلت، پتاسیم بیشترین تاثیر را در پراکنش رویشگاه uloptera. P داشت. صحت روش MaxEnt کم بود شاخص کاپا = 90/2 .بنابراین، صحت روش LR در مقایسه با روش MaxEnt قابل اطمینانتر است. بنابراین میتوان از روش های مدلسازی برای پیشبینی موقعیت گونه های گیاهی به منظور مدیریت بهتر و بهبود مراتع استفاده کرد و میتوان آن را در مناطقی با شرایط مشابه گسترش داد.