برآورد اثر ژن و ترکیب پذیری برخی صفات ذرت تحت شرایط نرمال و کم آبیاری به روش دای آلل

اصلاح ارقام پر محصول و با کیفیت مطلوب هدف اصلی برنامه های به نژادی است. در این راستا شناسایی ساختار ژنتیکی والدین مورد تلاقی و برآورد ترکیب پذیری عمومی و خصوصی، میزان هتروزیس، نحوه عمل ژن ها و همچنین برهمکنش آن ها با یکدیگر و محیط اهمیت دارد. به این منظور پنج لاین S7 ذرت و نتاج آن ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تکرار تحت شرایط نرمال (دوره آبیاری پنج روز) و تنش کم آبیاری (دوره آبیاری هشت روز) در شرایط محیطی کرمان در سال 1396 در قالب یک طرح نیمه دای آلل مورد ارزیابی قرار گرفته و ترکیب پذیری عمومی و خصوصی برخی صفات کمی با روش دوم گریفینگ برآورد شدند. نتایج تجزیه واریانس مرکب معنی داری اثر ترکیب پذیری عمومی و خصوصی با محیط را در سطح یک درصد نشان داد که نشان دهنده متفاوت بودن نحوه توارث صفات در دو محیط بود. نتایج حاصل از تجزیه دای آلل به روش دوم گریفینگ در شرایط نرمال نشان داد که صفات تعداد دانه در ردیف، تعداد ردیف دانه، تعداد دانه در بلال و طول بلال بیشتر تحت تاثیر اثر غیرافزایشی ژن ها قرار داشتند، در حالی که در شرایط کم آبیاری این صفات بیشتر تحت تاثیر اثر افزایشی ژن ها قرار داشتند. لاین KSC704-S7-7 برای صفت عملکرد دانه و اکثر صفات وابسته با آن در هر دو شرایط ترکیب پذیری عمومی مثبت و معنی داری نشان داد. علاوه بر آن، تلاقی های P2×P4 و P1×P3 به ترتیب تحت شرایط کم آبیاری و نرمال برای عملکرد دانه و بیشتر صفات مرتبط با آن ترکیب پذیری خصوصی مثبت و معنی داری نشان دادند. از این رو این تلاقی ها به عنوان بهترین دورگ ها برای بهبود و افزایش عملکرد دانه ذرت برای شرایط تنش کم آبیاری و نرمال تعیین شدند.