واکنش ژنوتیپ های مختلف گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) به تنش خشکی

واکنش دوازده هیبرید گوجه فرنگی و والدین آنها به تنش خشکی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار و سه سطح تنش (:S1 ظرفیت زراعی خاک، S2: 40% رطوبت زراعی و S3: 60% رطوبت زراعی) مورد ارزیابی قرار گرفت. والدین مورد استفاده شامل:L2:Kingstone, L3:Petoearly ،L1:Bitstoik. ، (S. pimpinellifolium) T1:LA1607 T3:LA2080 (S. lycopersicum var. cerasiforme) ،T4:LA1579 (S. pimpinellifolium) و (S. pimpinellifolium) T2: LA2656 بودند که به روش لاین در تستر تلاقی داده شدند. آزمایش های مربوط به تلاقی ها و کشت بذر و نشاء در گلخانه و مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام در طی سال های 1393 تا 1395 انجام شدند. صفات مورد مطالعه شامل پرولین، مالون دی آلدیید، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز، پراکسیداز، محتوای نسبی آب، کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل، نشت یونی، عملکرد کل، عملکرد بالقوه و عملکرد تک بوته بودند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تنش کم آبی اثر معنی داری روی تمام صفات مورد بررسی داشت. افزایش میزان پرولین و مالون دی آلدیید در تمامی ژنوتیپ ها در اثر افزایش سطح تنش کم آبی مشاهده شد. بیشترین میزان پرولین در تنش سطح 60 درصد (93/31 میکرومول بر گرم وزن تر) در هیبرید Petoearly× LA2080 مشاهده شد. با افزایش تنش کم آبی، محتوای نسبی آب، عملکرد کل، عملکرد بالقوه، عملکرد تک بوته، کلروفیلa، b و کل، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز کاهش و پرولین، نشت یونی و پراکسیداز افزایش نشان دادند. در تنش سطح 60 درصد بیشترین عملکرد کل (74/15 تن در هکتار) مربوط به هیبرید LA2656×Petoearly، لاین Petoearly (19 تن در هکتار) و تستر LA1579 (32 تن در هکتار) بود.