تعیین مکان بیان کننده گیرنده HCA2 در لوله گوارش موش صحرایی با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی

گیرنده هیدروکسی کربوکسیلیک اسید2 (HCA2) هدف داروی نیاسین است. در این مطالعه الگوی بیان این گیرنده ها در سلول های بخش های مختلف لوله گوارش (از دهان تا مری) موش صحرایی با روش ایمونوهیستوشیمی توصیف شده است. 6 موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار تحت بیهوشی آسان کشی شدند. مقاطع بارافینی عرضی 5 میکرونی از مری، معده، دیودنوم، ژژونوم، ایلیوم، سکوم، کولون ها و رکتوم تهیه شد. آنتی بادی اولیه  جهت رنگ آمیزی ایمونوهیستو شیمی، آنتی بادی چند دودمانی خرگوشی ضد HCA2 موش صحرایی (غلظت 1:300 و انکوباسیون به مدت یک شب در 4 درجه سانتی گراد) بود. آنتی بادی ثانویه با HRP کونژوگه شده بود. واکنش ایمنی ضعیف در سلول های ابی تلیال مری و معده غیر غده ای، واکنش ایمنی قوی مربوط به گیرنده های HCA2 در سلول های ابی تلیال دیودنوم، ژژونوم، ایلیوم و لایه عضلانی ژژونوم دیده شد. بعلاوه واکنش بذیری در کولون اندک بوده و در رکتوم هیچگونه واکنش بذیری دیده نشد. در قاعده سکوم رنگ پذیری سلول های پوششی شدید بود. در کل، بروتیین گیرنده های HCA2 به فراوانی در ابی تلیوم روده باریک  و قاعده سکوم موش صحرایی حضور دارد، این امر موش صحرایی را به یک حیوان آزمایشگاهی مناسب جهت مطالعه بر روی این گیرنده ها در دستگاه گوارش تبدیل می کند.