مقایسه اثر استفاده از تراکشن پوستی و بالش زیر زانو قبل از عمل جراحی در کاهش درد بیماران دچار شکستگی قسمت فوقانی استخوان ران

شکستگی قسمت فوقانی استخوان ران یکی از شایع ترین شکستگی ها بخصوص در میان قشر سالمند است. جهت کاهش درد بیماران قبل از عمل جراحی، معمولا از تراکشن پوستی و اسکلتی استفاده می شود. در این مطالعه، استفاده از تراکشن پوستی و بالش زیر زانو را قبل از عمل جراحی در کاهش درد بیماران دچار شکستگی قسمت فوقانی ران مورد مقایسه قرار گرفت.

این مطالعه که بر روی بیماران دچار شکستگی قسمت فوقانی ران مراجعه کننده به بیمارستان آموزشی-درمانی آیت الله کاشانی شهرکرد انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی در 2 گروه تراکشن پوستی یا گروه بالش قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک بیماران شامل جنس، سن، شاخص توده بدن و سایر اطلاعات مانند نوع شکستگی، مدت زمان سپری شده از حادثه تا مراجعه به بیمارستان، میزان مصرف مسکن، مدت زمان بستری تا انجام جراحی، نوع وسیله مصرفی جهت تثبیت حین عمل جراحی و درد (VAS) با استفاده از پرسشنامه و از طریق مصاحبه ثبت گردید.

در گروه تراکشن 19 نفر مرد و 19 نفر زن با میانگین سنی 13/10±74/81 سال و در گروه بالش 15 مرد و 20 زن با میانگین سنی13/11±73/08 سال حضور داشتند. میانگین نمرات درد در اولین مراجعه (گروه تراکشن 2/08±7/31 و در گروه بالش 2/54±6/94) و نیز به تفکیک روزهای مورد مطالعه تا روز پنجم بستری در گروه تراکشن 2/07±2/40 و گروه بالش 0±2 اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد (0/05<P).

با نظر به عوارض استفاده از تراکشن پوستی از جمله زخم پوستی و هزینه درمان متعاقب آن، در این مطالعه استفاده از بالش به جای استفاده از تراکشن پوستی با کاهش میزان درد مشابه روش تراکشن و عوارض کمتر همراه بود