خوانش گفتمانی از مناقشات امر جنسی در ایران

عرصه سیاست‏ گذاری امر جنسی در ایران محل مناقشه نظری دو رویکرد عمده است. مقاله حاضر درصدد ارایه یک صورت‏ بندی گفتمانی از مناقشات نظری این دو رویکرد در جامعه ایرانی است. در این پژوهش، از روش تحلیل گفتمانی فرکلاف و لاکلا و موف به صورت ترکیبی بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که رویکرد اول با ابتنا بر مبانی دینی، ایده تربیت جنسی با محوریت اخلاق جنسی را پیگیری می‏کند و مفاهیمی چون هویت جنسی، ازدواج آسان و بهنگام، حجاب و خویشتن‏داری و... را در زیست جنسی جامعه ایرانی برساخت و امر جنسی را در شبکه ‏ای از عناصر زیستی و فرهنگی مطالعه می‏کند که در آن گاهی مواجهه با امر جنسی نه تنها زدودن ابهام، بلکه حتی افزودن بر آن نیز هست. رویکرد دوم نیز با ابتنا بر ادبیات لیبرالیستی جامعه بین‏المللی بر ضرورت آموزش جنسی با محوریت دانش و آگاهی جنسی تاکید دارد و دال‏ها و مفاهیمی چون تمایز همجنس‏ گرایی و هم‏جنس ‏بازی، احترام به حقوق اقلیت‏های جنسی، تمایز جنس و جنسیت، نفی ازدواج کودکان و... را برساخت می‏کند. مهم ترین استراتژی این گفتمان در مواجهه با امر جنسی، صراحت و ابهام ‏زدایی از امر جنسی است. عرصه عمومی متاخر مناقشات این دو رویکرد، سند 2030 سازمان ملل بود.