اثربخشی تکنیک های شناختی طرحواره درمانی بر کاهش کمال گرایی افراطی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی تکنیک های شناختی طرحواره درمانی در کاهش کمال گرایی افراطی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر قم در سال تحصیلی 93-1392 تشکیل می دادند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت خوشه ای تصادفی چند مرحله ای بود. پس از اجرای پرسشنامه کمال گرایی چندبعدی تهران بر نمونه انتخاب شده، از میان دانش آموزانی که نمره آنها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود تعداد 16 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 8 نفره به عنوان گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. سپس جلسات درمانی به صورت گروهی برای گروه آزمایش اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون آماری کوواریانس نشان داد که فرضیه پژوهش مبنی بر تاثیر فنون شناختی طرحواره درمانی بر کاهش کمال گرایی دانش آموزان مورد تایید قرار گرفته است. علاوه بر این، یافته ها نقش کمال گرایی را در آسیب شناسی روانی تایید می کند و کارآمدی فنون مبتنی بر شناخت طرحواره درمانی را در کاهش دادن کمال گرایی افراطی نشان داده است.