رابطه بین نگرش معلمان در خصوص استفاده از فناوری‌های آموزشی با انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه نگرش معلمان نسبت به کاربرد فناوری های آموزشی در فرآیند تدریس با انگیزه تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از نوع مطالعات کاربردی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان دوره اول متوسطه شهر میرجاوه به تعداد 286 نفر بود. نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 164 نفر و به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه پیشرفت تحصیلی اسدی گنجی (1389)، انگیزه تحصیلی رشید (1391) و کاربرد فناوری های آموزشی ستاری (1390) استفاده شده است. روایی صوری ابزار توسط صاحب نظران و متخصصان مورد تایید قرار گرفته است. پایایی با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب برابر 75/0، 78/0 و 71/0 به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون T با دو گروه مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین نگرش معلمان نسبت به کاربرد فناوری های آموزشی در فرآیند تدریس با انگیزه تحصیلی، پیشرفت تحصیلی و بین انگیزه تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد و بین نگرش معلمان نسبت به کاربرد فناوری های آموزشی در فرآیند تدریس سابقه تدریس تفاوت معنی داری دارد.