ابعاد حقوق بشری مداخلات درمانی و نجات‌بخش اختیاری یا اجباری بیماران کووید 19

از منظر حقوقی، اصل بر وجود آزادی ها بوده و هرگونه محدودیتی استتثناء محسوب می شود. یکی از مصادیق اخیر محدود کننده حقوق بشر، کروناویروس بود که حق سلامت و بسیاری از ابعاد زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده است. از آنجایی که سلامت در نهاد حق مفهوم پردازی می شود، اعمال آن از سوی ذی حق، تابع اصل تعیین سرنوشت، احترام، اراده آزاد و خودآیینی است. نتیجه چنین رویکردی این است که در صورت بیماری، فرد در درمان شدن و دریافت مداخلات درمانی، دارای اختیار کامل و هرگونه معالجه ای باید با رعایت رضایت آگاهانه وی صورت گیرد. هدف اصلی مقاله و با رویکردی توصیفی-تحلیلی، بررسی این چالش است که آیا بیمار در برابر بیماری همه گیر مثل کروناویروس حق دریافت مداخلات درمانی وی اختیاری است یا اجباری و معلق می شود؟ نتایج پژوهش نشان می دهد که در شرایط عادی و بیماری غیرمسری به موجب ویژگی نهاد حق، حق دریافت مداخلات درمانی، کاملا اختیاری و تابع تابع اراده آزاد بیمار است، اما در شرایط اضطرای، خدشه در اراده و بیماری مسری و همه گیر مثل کووید 19، رضایت اگاهانه بیمار محدود به این شرایط و صیانت از سلامت عمومی می شود.