مدلسازی معادلات ساختاری مدیریت دانش، نوآوری و اثربخشی سازمانی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان ایران

هدف تحقیق حاضر، مدلسازی معادلات ساختاری مدیریت دانش، نوآوری و اثربخشی سازمانی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان ایران بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود که به شیوه میدانی اجرا شد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان وزارت ورزش و جوانان (430=N) بود که با توجه به جدول کرجسی و مورگان، از بین آنها 203 نفر به شیوه تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری تحقیق شامل سه پرسشنامه «مدیریت دانش» پروبست و همکاران (2000)، پرسشنامه «نوآوری سازمانی» مک کین و زوک (2006) و پرسشنامه «اثربخشی سازمانی» هسو (2002) بود. برای طراحی مدل، از مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد مدیریت دانش با ضریب مسیر (65/0=pc=) بر نوآوری سازمانی و با ضریب مسیر (78/0=pc) بر اثربخشی سازمانی دارای اثر مستقیم است. در اثرگذاری مدیریت دانش بر اثربخشی و نوآوری سازمانی، به کارگیری دانش با بار عاملی 79/0، انتقال دانش (72/0)، کسب دانش (41/0) و ثبت و ضبط (32/0) به ترتیب بیشترین نقش را داشتند. همچنین، نوآوری سازمانی با ضریب مسیر (56/0=pc) بر اثربخشی سازمانی اثر مستقیم داشت. مدیریت دانش علاوه بر اثرگذاری مستقیم بر اثربخشی سازمانی، به صورت غیرمستقیم از طریق نوآوری سازمانی نیز بر اثربخشی سازمانی اثر داشت و میزان اثرگذاری غیرمستقیم کمتر از اثرگذاری مستقیم بود. بر اساس نتایج به دست آمده، لازم است با ارتقای دو مولفه به کارگیری دانش و انتقال دانش در بین کارکنان وزارت ورزش و جوانان، شاهد افزایش نوآوری و اثربخشی سازمانی در بین کارکنان این وزارتخانه باشیم.