باورها و شیوه های مدرسان ایرانی زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی در مورد بازخورد اصلاحی نوشتاری با تمرکز بر تجربه آموزشی

این پژوهش با هدف پی بردن به باور مدرسان ایرانی زبان انگلیسی با تجربه کم و زیاد در تصحیح خطاهای نوشتاری زبان آموزان، انواع بازخورد اصلاحی نوشتاری ترجیحی شان، مفیدترین نوع بازخورد اصلاحی خطاهای نوشتاری و نیز تفاوت بین آنچه که بدان باور دارند و آنچه که عملا انجام می دهند به اجرا درآمد. صدوبیست مدرس زبان انگلیسی در دسترس، متشکل از 53 نفر با تجربه کمتر و 67 نفر با تجربه بیشتر که در دانشگاه های مختلف ایران درس نگارش تدریس می کردند، در این پژوهش شرکت نمودند. در این مطالعه توصیفی از روش های جمع آوری اطلاعات به صورت کمی (سوال های بسته و بررسی نوشتار) وکیفی (سوال های باز) در پرسش نامه بازخورد نوشتاری استفاده گردید. برای تحلیل اطلاعات کمی، از آمار توصیفی، شامل فراوانی و درصد استفاده شد. نتایج نشان داد که مدرسان باتجربه وکم تجربه در اصلاح خطاها و یافتن مفیدترین نوع اصلاح خطا و همچنین برای اشاره به اشتباهات، الویت ها و نظرات متفاوتی دارند. درمورد داده های کیفی، در بررسی سوال های باز هیچ تفاوتی در باور معلمان در پاسخ گویی به سوال های باز و بسته پرسش نامه مشاهده نشد. با وجود این، بررسی تصحیح نوشتار واقعی زبان آموزان توسط مدرسان نشان داد که باور هر دو گروه باتجربه و کم تجربه با شیوه واقعی که در تصحیح به کار می گیرند متفاوت است. این پژوهش کاربردهای آموزشی برای معلمان، سیاست گذاران و تصمیم گیرندگان آموزشی دارد.