نقاب ابوذر غفاری در شعر معین بسیسو

تکنیک نقاب (قناع) در شعر معاصر عربی یکی از پربسامدترین شیوه های بیانی جهت ترسیم تجربه شعری شاعران است. معین بسیسو از جمله شاعران معاصر فلسطینی و چهره برجسته شعر مقاومت است که از رمز و نماد و تکنیک قناع در شعر خود بهره فراوان می برد. قصیده «من اوراق ابی ذر الغفاری» از جمله سروده های اوست که شاعر در آن شخصیت ابوذر غفاری صحابه پیامبر (ص) را برای بیان تجربه شعری و بازگو کردن اندیشه های شخصی خود برمی گزیند. در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی به واکاوی و تحلیل متن قصیده یادشده و چگونگی کارکرد قناع ابوذر در شعر معین بسیسوپرداخته می شود. از آنجا که میان شاعر و شخصیت ابوذر، وجوه مشترک و شباهت های زیادی وجود دارد؛ می توان گفت که کارکرد قناع این شخصیت در شعر بسیسو از مقبولیت لازم برخوردار است. صوت غالب در قصیده، صدای ابوذر است که در پس آن  ردپایی از بسیسو را می توان مشاهده کرد؛ بدین معنا که شاعر با ابعاد انقلابی شخصیت ابوذر همزاد پنداری کرده و از پس نقاب ابوذر به بیان افکار و اندیشه های خود می پردازد تا حدی که صدای شاعر در سراسر قصیده با صوت غالب یکی شده و به اتحاد می رسد. قصیده حاضر ترسیم واقعیت های جامعه عربی، دعوت به مبارزه و پایداری و نقد حاکمان و سردمداران عرب است.