اثربخشی برنامه آموزشی زبان بدن بر مهارت های اجتماعی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا

نقص در مهارت های اجتماعی و به دنبال آن ناتوانی در ایجاد، حفظ و توسعه روابط و تعامل اجتماعی، از علایم آشکار کودکان درخودمانده گزارش شده است و در ارزیابی های تشخیصی بر این ویژگی ها بسیار تاکید می شود. توانایی زبان گفتاری یکی از پیش بینی کننده های قوی مهارت های اجتماعی است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه آموزشی مهارت های زبان بدن بر مهارت های اجتماعی کودکان اوتیسم7 الی 12 سال با عملکرد بالا در شهر سمنان بود.

در این مطالعه شبه تجربی تعداد 30 نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم7 تا 12 سال با عملکرد بالا در شهر سمنان با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت غیرتصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و برنامه آموزشی زبان بدن  قرارگرفتند. مادران گروه مداخله به صورت گروهی، برنامه آموزشی زبان بدن را در 18 جلسه(هر هفته دو جلسه و هر جلسه 45 دقیقه ای) دریافت نمودند و گروه کنترل آموزشی دریافت ننمود. همه آزمودنی ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن و 3 ماه بعد در مرحله پیگیری، پرسش نامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت(1990)  را پر کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد.

با توجه به نتایج، میانگین مهارت های اجتماعی و مولفه های آن(قاطعیت، خویشتن داری، همکاری) در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به گروه گواه افزایش یافت (05/0p<) و این تغییر بعد از پایان آموزش، در مرحله پیگیری 3 ماهه نیز ادامه داشته است.

نتایج نشان داد که برنامه آموزشی زبان بدن بر افزایش عملکرد و کسب تغییرات در مهارت های اجتماعی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا موثر است. بنابراین، به اولیا و مربیان کودکان اوتیسم توصیه می شود با توجه به سطح تحولی آنها از آموزش مهارت های زبان بدن که سبب بهبود سازش یافتگی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان اوتیسم می شود بهره بگیرند.