اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان بر خودپنداره تحصیلی دانش آموزان دارای انگیزه تحصیلی پایین

انگیزه تحصیلی نقش زیادی در دستیابی به موفقیت های تحصیلی و در ادامه شکل گیری خودپنداره مثبت در دانش آموزان دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان بر خودپنداره تحصیلی دانش آموزان دارای انگیزه تحصیلی ضعیف انجام شد. 

در این پژوهش از شیوه نیمه تجربی و طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و گواه استفاده شد. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان دارای انگیزه تحصیلی کم تشکیل دادند که در سال تحصیلی 97-1396 در مدارس عادی شهر یزد مشغول به تحصیل بودند. برای انتخاب نمونه به روش نمونه گیری دردسترس چهل دانش آموز دارای انگیزه تحصیلی ضعیف انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش (بیست نفر) و گواه (بیست نفر) قرار گرفتند. پس از انجام پیش آزمون و گروه بندی افراد، در هشت جلسه آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان به گروه آزمایش صورت پذیرفت. سپس از هر دو گروه پس آزمون و بعد از دو ماه، پیگیری گرفته شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (1981) و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی چن (2004) بود. داده‏ها با استفاده از تحلیل واریانس برای اندازه گیرهای مکرر با نرم افزار  SPSS25تجزیه وتحلیل شدند. 

نتایج آزمون تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر نشان داد که اثربخشی آموزش راهبردهای خودگردان بر خودپنداره تحصیلی دانش آموزان معنادار است (0٫001≥p). 

یافته های این پژوهش بر اهمیت راهبردهای یادگیری خودگردان در شکل گیری خودپنداره مثبت تاکید می کند. بر این اساس، پیشنهاد می گردد آموزش یادگیری خودگردان در فوق برنامه درسی مدارس به عنوان مهارت های لازم تحصیلی درجهت استفاده از راهبردهای شناختی و راهبرد فراشناختی توسط دانش آموزان گنجانده شود.