ارتباط حمایت اجتماعی با استرس دوره سالمندی در سالمندان شهرستان گناباد در سال 1396

امروزه با توجه به میزان رشد مورد توجه سالمندان در ایران، بیش از پیش به حفظ و ارتقای سلامت و کیفیت زندگی سالمندان به عنوان یک گروه جمعیتی آسیب پذیر توجه می شود؛ لذا هدف از انجام این مطالعه، بررسی رابطه حمایت اجتماعی با استرس دوره سالمندی در سالمندان شهرستان گناباد بود.

مطالعه توصیفی از نوع همبستگی حاضر با شرکت 153 سالمند تحت پوشش مراکز سلامت جامعه شهرستان گناباد در سال 1396 انجام شد. شرکت کنندگان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، حمایت اجتماعی نوربک (NSSQ) و مقیاس سنجش استرسورهای سالمندی (OASS)  در مدت 6 ماه جمع آوری شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS نسخه 20 و با آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شد.

بر اساس یافته ها میانگین نمره مقیاس استرس کل 35/21±36/76 که نشان دهنده استرس شدید در سالمندان بود. نتایج نشان داد که مقیاس استرس کل، رابطه معنی دار و معکوسی با بعد عاطفی (184/0-=r ، 041/0=P) و مادی (186/0-=r ، 024/0=P) حمایت اجتماعی داشت ولی با ابعاد کارکردی، ساختاری و فقدان کل حمایت اجتماعی، رابطه معنی داری وجود نداشت (05/0<P). 

نتایج این پژوهش نشان می دهد که حمایت اجتماعی در استرس دوره سالمندی نقش دارد. از این رو، نقش حمایت، آموزش و مشاوره سالمندان و خانواده هایشان توسط نیروهای متخصص پررنگ تر می شود.