تحلیل هرمنوتیک نظریه طب متعالیه و کاربرد آن در پزشکی ژرف از منظر پارادایم طب اسلامی

اصول طب اسلامی، هنوز از مفاهیم ناشناخته می باشد. اگرچه مطالعات مختلفی در طب اسلامی انجام شده، اما همچنان مبانی فلسفی و چارچوب نظریه پردازی در آن مشخص نشده است. اخیرا از طریق نظریه پردازی، به تبیین نظریه طب متعالیه و توسعه کاربرد آن در پارادایم پزشکی ژرف پرداخته اند. به منظور بررسی چهارچوب نظری طب متعالیه توسط نظریه پردازان، در این مقاله سعی شده است تا با بررسی تاریخی و معناشناسانه طب اسلامی، اصول و ضوابط حاکم بر آن را شناسایی و ابعاد پارادایمی آن را معرفی نموده و در نهایت جایگاه نظریه طب متعالیه در پارادایم طب اسلامی، مورد مطالعه قرار گیرد. در این پژوهش، از روش های تاریخی و معناشناختی استفاده شده است. همچنین به منظور توصیف چهارچوب نظریه ارایه شده طب متعالیه، از رویکردهای هرمنوتیکی و تفسیر متن استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که طبیب مسلمان همواره سعی می نموده تا از جدیدترین و کارآمدترین ابزارها، روش ها و اصول پزشکی در چارچوب مبانی اخلاقی و شرعی دین استفاده نموده و همواره در عین استفاده از مادی ترین عناصر طبابت، از تفسیری معنوی و الهی از واقعیت بهره ببرد.