حسگرهای شناسایی بقایای شلیک گلوله جهت آنالیز در صحنه جرم: توسعه حسگرهای پوشیدنی

مطالعه بقایای شلیک گلوله در تشخیص خودکشی و دگرکشی، نوع سلاح، مهمات، فاصله و زاویه شلیک بسیار کمک کننده است زیرا اثر تیراندازی می تواند از شکاف ماشه و منافذ سلاح، بر روی دست ها، صورت، لباس و اجسام نزدیک به محل شلیک، منتشر شود. وقتی اسلحه شلیک می شود، ترکیبات سوخته و نیم سوخته در فاز گازی در همه ی جهات پراکنده می شوند. پارامترهای مورد استفاده شامل این موارد می باشد: گلوله، پوکه فشنگ و پودر نیمه سوخته ای که به واسطه ی عملکرد سلاح، به صورت گاز از لوله اسلحه و شکاف های غلاف آن به اطراف پراکنده می شود و در نهایت صدای شلیک اسلحه که می تواند به وسیله ی شهود، شنیده شود. هریک از این اجزا می تواند برای کشف جرم و شناسایی مجرم کمک کند. معرف ها و روش های دستگاهی مختلفی برای جمع آوری بقایای شلیک و آنالیز آن مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از حسگرها به دلیل توانایی بالایی که فراهم می سازند برای بررسی موضوع در صحنه جرم و بدون نیاز به تجهیزات گران قیمت بسیار مورد توجه می باشد. اخیرا گزارش هایی کاربردی مبنی بر کاربرد حسگرها در آنالیز بقایای شلیک در مجلات مختلف چاپ شده که در مقاله حاضر، مروری بر این مطالعات مورد بررسی قرار می گیرد. در این مقاله هدف ما فراهم آوردن بستری برای مرور و بحث در زمینه بقایای شلیک گلوله و حسگرهای توسعه داده شده برای شناسایی آن می باشد.