توسعه مدل زیستی-اقتصادی برای مدیریت تالاب فریدونکنار

با توجه به سطح شکار بالا در تالاب فریدونکنار که موجب انقراض بسیاری از گونه های پرندگان مهاجرو حتی تخریب اکوسیستم منطقه شده، ضروری است برای حفظ تنوع زیستی منطقه و پناهگاه حیات وحش منطقه، چاره ای اندیشیده شود؛ راه حلی که هم منافع بومیان منطقه و هم تنوع زیستی را به یک تعادل پایدار برساند. در این مطالعه از یک مدل زیستی-اقتصادی برای برآورد بهینه اجتماعی شکار پرندگان استفاده شده است. هدف این مدل به دست آوردن حدی از شکار و حفاظت منطقه است که در آن هم تنوع زیستی منطقه به خطر نیفتد و هم منافع بومیان بهره بردار، برآورده شود. طبق نتایج مدل زیستی-اقتصادی، اگر ارزش‏های سازگار در محاسبه بهینه شکار آورده شود، تعداد بهینه تالاب‏ها و پرندگان مقدارشان بالاتر از مقادیر معمول است، اما با افزایش هزینه آماده‏سازی دامگاه‏ها، این مقادیر کمتر می‏شود. این در حالی است که کاهش هزینه‏های نگهداری و احیای تالاب‏ها، بهینه تمامی متغیرها را به طور معنی‏داری افزایش می‏دهد. نتایج مدل فوق نشان داد، وقتی ارزش خدمات اکوسیستم تالاب‏ها و دیگر ارزش‏های سازگار در محاسبات لحاظ شود، تعداد تالاب‏ها با توجه به سطح بهینه اجتماعی افزایش پیدا می‏کند.