مقایسه تطبیقی مثل های دری و فارسی

مثل های ایرانی، بخش مهمی از هویت و فرهنگ ایران را دربر می گیرد. گاه این گنجینه ی ارزشمند در گذر ایام، و از مرحله ای به مرحله ی دیگر، دستخوش تغییراتی در ساختار واژه ها و یا مفاهیم شده است. زبان دری (زبان زرتشتیان بومی ایران) که به جهت قدمت و بن مایه های کهن کلامی محفوظ مانده می تواند کمک ارزنده ای در جهت بازیابی و یا قیاس با نمونه های مشابه، نیمه مشابه، متفاوت و گاه متضاد فارسی نماید. زبان پرمایه ی فارسی با زبان دری بهدینان نقاط تلاقی بسیاری داشته و دارد. از این روی حفظ مثلهای باقی مانده ی زبان دری بهدینان ایران، به پایداری این زبان در معرض خطر کمک شایانی خواهد کرد. مسئله ی حایز اهمیت دیگر کشف وجوه شبه و افتراق مثلهای دری با فارسی است. روش گردآوری مطالب به صورت میدانی و کتابخانه ایست که بخش میدانی آن، طی بیست سال مصاحبه مداوم و پی درپی صورت گرفته است. این مثلها تا کنون مورد استعمال زرتشتیان ایران می باشد.