تاثیر آموزش مبتنی بر شفقت بر امیدواری، رضایت از زندگی و نارسایی خلقی نوجوانان دختر بزهکار

بزهکاری یک پدیده اجتماعی است و بزهکاران در مقایسه با دیگران بیشتر به اختلال های روانشناختی مبتلا می شوند. یکی از روش های آموزشی نسبتا جدید و برگرفته از موج سوم روان درمانی برای کاهش اختلال های روانشناختی، آموزش مبتنی بر شفقت است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر شفقت بر امیدواری، رضایت از زندگی و نارسایی خلقی نوجوانان دختر بزهکار انجام شد.

روش این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش نوجوانان دختر بزهکار شهر زاهدان در سال 1399 به تعداد 167 نفر بودند. نمونه پژوهش 30 نفر بودند که پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب با روش تصادفی در دو گروه 15 نفری جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای بر اساس پکیج گیلبرت (2009) تحت آموزش مبتنی بر شفقت قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های امیدواری (اسنایدر و همکاران، 1991)، رضایت از زندگی (داینر و همکاران، 1985) و نارسایی خلقی تورنتو (بگبی و همکاران، 1994) بودند. داده ها با آزمون های خی دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چند متغیری در نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند.

بر اساس آزمون خی دو گروه های آزمایش و کنترل از نظر سن خودشان و تحصیلات والدین تفاوت معنی داری نداشتند (05/0P). علاوه بر آن، نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش مبتنی بر شفقت باعث افزایش امیدواری (001/0>, P75/84=F) و رضایت از زندگی (001/0>, P46/81=F) و کاهش نارسایی خلقی (001/0>, P20/65=F) نوجوانان دختر بزهکار شد.

نتایج نشان دهنده تاثیر آموزش مبتنی بر شفقت بر افزایش امیدواری و رضایت از زندگی و کاهش نارسایی خلقی در نوجوانان دختر بزهکار بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت برای بهبود ویژگی های روانشناختی نوجوانان دختر بزهکار از جمله امیدواری، رضایت از زندگی و نارسایی خلقی آنها می توانند از روش آموزش مبتنی بر شفقت در کنار سایر روش های آموزشی استفاده کنند.