مقایسه اثربخشی آموزش ورزش ذهنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روان شناختی و ترس از خود در افراد دارای بدریخت انگاری بدنی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش ورزش ذهنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی روان شناختی و ترس از خود در افراد دارای بدریخت انگاری بدنی شهرستان اهواز بود.

روش پژوهش، تجربی از نوع آزمایشی میدانی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه و پیگیری بود. نخست تعداد 100 نفر از افرادی که در سال 1398 به خاطر  مساله بدریخت انگاری به مراکز مشاوره شهر اهواز مراجعه کرده بودند به روش داوطلبانه انتخاب شدند، سپس 45 نفرکه از پرسشنامه اختلال بدشکلی بدن ربیعی و همکاران (1390) بالاترین نمره ها را کسب کردند، به روش نمونه گیری هدفمند  به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه 15 نفره آزمایش 1،2 و گواه گمارده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های پریشانی روان شناختی کسلر و همکاران (2002) و ترس از خود آگویلار و همکاران (2019) بود.

نتایج نشان داد که درمراحل پس آزمون و پیگیری، آموزش ورزش ذهنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش پریشانی روان شناختی و ترس از خود اثربخش بودند (05/0<p). همچنین، در مراحل پس آزمون و پیگیری بین اثربخشی دو مداخله بر پریشانی روان شناختی و ترس از خود تفاوتی مشاهده نشد (05/0>p).

می توان از آموزش ورزش ذهنی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش پریشانی روان شناختی و ترس از خود در اختلال بدریخت انگاری بدنی استفاده نمود.