بهبود فعالیت و پایداری آنزیم OPH با استفاده از روش DNA شافلینگ

از جمله روش های موثر برای مهندسی پروتئین، به ویژه برای بهبود قابلیت های سویه های صنعتی، روش ژنوم شافلینگ است. این مطالعه منطبق بر تکنیک های مهندسی بیوکاتالیستی و بر اساس روش های DNA شافلینگ انجام شده است.

سویه وحشی سودوموناس آیروژینوزا به شماره دسترسی JQ917006.1 تهیه گردید. سویه های جهش یافته به روش DES و سازگاری با غلظت دیازینون بررسی شدند. پس از آماده سازی پروتوپلاست، برزدن ژنوم انجام شد که از کتابخانه جهش یافته حاصل شده بود. پروتوپلاست های الحاقی از نظر فعالیت بررسی شدند.

فعالیت مربوط به سویه های IR1.G1، IR1.D8، IR1.D4 و IR1.D5 به ترتیب عبارتند از 234/0 U/ml، 1/0  U/ml، 098/0 U/ml و 066/0 U/ml و سویه های IRL1.F2 و IRL1.F3 و IRL1.F1 به ترتیب دارای فعالیت mg/L 541/0، mg/L 523/0 و mg/L 509/0 هستند.

نتایج حاصل از ارزیابی نسل اول ژنوم شافلینگ (دور اول فیوژن پروتوپلاست) نشان داد که سویه های برخورده (شافل شده) که قادر به رشد در مجاورت توکسین (3000 میلی لیتر در لیتر غلظت دیازینون) بودند، فعالیت بهتری نسبت به سویه های جهش یافته با استفاده از هر دو روش (گرادیان غلظت سم و روش DES) را از خود نشان دادند.