اثر سطوح کم آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت (Zea mays L.) سینگل کراس 704 تحت تاثیرکاربرد کاهنده های تعرق

این مطالعه با هدف بررسی اثر مصرف جیبرلین و مواد کاهنده تعرق بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت (Zea mays L.) تحت تنش رطوبتی، به صورت اسپلیت- فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سال 1396 در شهرستان مهران استان ایلام انجام شد. فاکتور اصلی شامل سه سطح کم آبیاری (آبیاری نرمال (معادل 40 میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A) به عنوان شاهد و 60 و 80 میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A) و فاکتور فرعی شامل هشت حالت مصرف جیبرلین (با غلظت 100 پی پی ام)، و عدم مصرف جیبرلین در چهار سطح مصرف کاهنده های تعرق شامل اسید سالسیلیک (با غلظت 5/0 میلی مولار)، اسید آسکوربیک (120 میلی گرم در لیتر) و پاکلوبوترازول (50 پی پی ام) و شاهد (محلول پاشی با آب مقطر) در مرحله شش تا هشت برگی بود. نتایج نشان داد که بین سطوح مختلف کم آبیاری از نظرصفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد دانه در بلال، شاخص سطح برگ و محتوای نسبی آب برگ تفاوت معنی داری در سطح احتمال یک درصد وجود داشت. خشکی سبب کاهش عملکرد، اجزای عملکرد، شاخص سطح برگ و محتوای نسبی آب برگ شد و مصرف جیبرلین و کاهنده های تعرق باعث بهبود صفات مورد نظر گردید. همچنین مصرف کاهنده های تعرق روی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد دانه در بلال و شاخص سطح برگ دارای اثر معنی داری در سطح احتمال یک درصد و بر محتوی نسبی آب برگ اثر معنی داری در سطح احتمال پنج درصد داشت. بیشترین میزان عملکرد دانه (6/11111 کیلوگرم در هکتار) در شرایط آبیاری نرمال تحت محلول پاشی جیبرلین و اسید سالیسیلیک و کمترین میزان عملکرد دانه (6/6420 کیلوگرم در هکتار) در شرایط تنش 80 میلی متر و بدون استفاده از جیبرلین و کاهنده های تعرق به دست آمد. به طور کلی، کاربرد خارجی این ترکیبات می تواند مقاومت گیاه را نسبت به تنش های غیرزنده افزایش دهد. بنابراین، کاربرد تلفیقی این ترکیبات راهکاری جهت رسیدن به ثبات عملکرد در تنش خشکی و کاهش مصرف آب می باشد.