بررسی و تحلیل شیوه های بیان و استدلال در زبان دیوانگان عطار

حضور دیوانگان در مثنوی های عطار یکی از مهمترین و برجسته ترین ویژگی سبک نوشتاری وی است؛ تا آنجا که هیچ یک از شعرا و نویسندگان زبان فارسی به اندازه ی عطار به شخصیت دیوانگان در آثار خود نپرداخته است. به علت گستردگی حکایتهای دیوانگان در مثنویهای عطار و اهمیت و جایگاه آنها در روشن کردن افکار و اندیشه های حقیقی عطار، که در پس شخصیتها و گفتار و کردار همین دیوانگان پنهان شده، بر آن شدیم تا از جنبه ی زبانی و شیوهی گفتار و کیفیت استدالل این دیوانگان بحث کنیم تا بدین ترتیب اندکی از خالقیت و مهارت زبانی و فکری عطار بازنموده شود. برای ورود به بحث اصلی؛ یعنی تحلیل شیوه های بیان و استدالل در زبان دیوانگان، اول بعد معرفتی عقل را در نزد عارفان و شاعران قبل از عطار بررسی کردیم و در بخش بعد، کیفیت ورود به بحث دیوانگان را مطرح کردیم که نظر ارایه شده در اینجا، حاصل بررسی ساختاری و ریخت-شناختی کل داستانهای مربوط به دیوانگان مثنویهای عطار است.