بررسی سامانه DME/DME به عنوان پشتیبان سیستم های GNSS در فرودگاه های ایران

امروزه تمام ارگان ها و سازمان های هوانوردی جهان از جمله  ایکایو  به دنبال راه حل هایی جهت رفع بحران کمبود فضای پروازی، رشد ترافیک هوایی جهانی و فراهم کردن ایمنی پروازها هستند. نگرش کارایی محور در بحث ناوبری (PBN) که یک جهش از ناوبری مبتنی برسیستم به ناوبری مبتنی بر عملکرد است. این نگرش راه حلی است که می تواند مشکلات ناشی از افزایش تعداد پروازها و شلوغی مسیرهای هوایی را بهبود بخشد. طرح های پروازی PBN از طریق اجرای RNP و RNAV پیاده سازی می شود. برای استفاده از این طرح ها در گیرنده FMS هواپیماها چندین حسگر ورودی در نظر گرفته شده است. مهم ترین حسگر ورودی GNSS است. این سنسور، به صورت پیوسته از عملیات PBN پشتیبانی می کند. با این حال، سرویس های GNSS در برابر اثرات جوی و نویزهای عمدی  آسیب پذیر هستند. در این مقاله، فرصت ها و چالش های مربوط به استفاده از DME به عنوان منبع جایگزین برای موقعیت یابی، ناوبری و زمان بندی (PNT) در غیاب خدمات GNSS مورد بحث قرار می گیرد.