چارچوب اصول اخلاقی در آسیب شناسی مدیریت و برنامه ریزی توسعه پایدار مقاصد گردشگری ایران: مطالعه موردی استان گیلان

بی شک توسعه کمی و صرف و بدون توجه به ابعاد اجتماعی و زیست محیطی آسیب ها و چالش های فراوانی را برای جوامع به بار خواهد آورد. یکی از اهداف مدیریت و برنامه ریزی گردشگری مناطق جغرافیایی رسیدن به توسعه پایدار است؛ اما تجربیات کشورهای عمده مقاصد گردشگری نشان داده است که صرف مدیریت و برنامه ریزی نمی تواند توسعه پایدار به ارمغان آورد. یکی از راهبردهایی که می تواند چالش ها و آسیب های توسعه گردشگری را کم رنگ نماید چارچوب های اخلاقی است. هدف این مقاله بررسی نقش چارچوب اصول اخلاقی در آسیب شناسی مدیریت و برنامه ریزی توسعه پایدار مقاصد گردشگری ایران در استان گیلان است. سوال اصلی مقاله این است که چارچوب اصول اخلاقی چه نقشی در مدیریت و برنامه ریزی توسعه پایدار مقاصد گردشگری ایران و استان گیلان می تواند داشته باشد؟ روش انجام این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. ابزار گردآوری اطلاعات و داد های تحقیق استفاده از منابع کتابخانه ای است. نتایج مقاله نشان می دهد که توجه به اخلاق در مدیریت و برنامه ریزی توسعه پایدار مقاصد گردشگری گیلان از آنومی اجتماعی جلوگیری می کند و می تواند انگیزه های درونی ساکنان و گردشگران را برای حفاظت از محیط زیست برانگیزاند.