ارائه الگوی توسعه بافت های با ارزش روستایی جهت توسعه گردشگری روستایی دهستان سه

با حفاظت، باززندهسازی و استقرار حیات در بافتهای باارزش روستایی امکان بازشناسی فرهنگهای بومی و محلی میسر میشود و از این راه انتقال تجارب فرهنگی تحقق میی ابد. هدف از پژوهش حاضر ارایه الگوی بهینه برنامه ریزی توسعه بافتهای با ارزش روستایی جهت توسعه گردشگری با تاکید بر گردشگری روستایی دهستان سه شهرستان شاهین شهر و میمه است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش 32 نفر از کارشناسان دارای تخصص مرتبط و نمونه آماری برابر با کل جامعه آماری است. ابزار گردآوری داده پرسشنامهای دو قسمتی شامل 36 گویه در قسمت بافت با ارزش و 28 گویه در قسمت توسعه گردشگری روستایی است. داده های پژوهش از طریق مدلسازی معادالت ساختاری و آزمون تحلیل عاملی تاییدی در نرم افزارهای spss22 و PLS Smart مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که به طور کلی برنامه ریزی توسعه بافتهای با ارزش روستایی بر توسعه گردشگری تاثیر مثبت دارد. در این میان شاخصهای اقتصادی، اجتماعی، و کالبدی بر توسعه گردشگری اثرگذار است. عالوه بر این، شاخص کالبدی بیشترین تاثیر و شاخص اجتماعی کمترین تاثیر را بر توسعه گردشگری داشته است.