تبیین روابط ساختاری بین کیفیت روابط والد- فرزند و جو عاطفی مدرسه با قلدری در مدرسه: ارزیابی نقش میانجیگر خودپنداره

هدف این پژوهش تبیین روابط ساختاری بین کیفیت روابط والد-فرزند و جو عاطفی مدرسه با قلدری در مدرسه با ارزیابی نقش میانجی‏گر خودپنداره بود. جامعه آماری دانش‏آموزان متوسطه سال تحصیلی 97-96 تهران بودند که با روش نمونه ‏برداری خوشه‏ای چندمرحله‏ای 205 دانش‏ آموز دختر و 205 دانش‏آموز پسر انتخاب شدند. گردآوری داده‏ها از طریق پرسشنامه قلدری ایلی نویز (2001)، پرسشنامه ارزیابی رابطه والد-فرزند فاین و همکاران (1983)، پرسشنامه خود‏پنداره ساراسوت (1957) و جو اجتماعی- عاطفی مدرسه پاشا امیری (1388) استفاده شد. برایتحلیل از مدل‏یابی معادلات‏ ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که کیفیت رابطه پدر-فرزند ‏با مولفه‏های قلدری و زدوخورد قلدری به‏صورت منفی و با مولفه قربانی آن به‏ صورت منفی همبسته است. کیفیت رابطه مادر-فرزند و مولفه استقلال جو عاطفی مدرسه با هر سه مولفه قلدری به‏صورت منفی همبسته بود. مولفه ساختار جو عاطفی مدرسه تنها با مولفه قربانی قلدری به‏ صورت منفی همبسته بود. مولفه حمایت جو عاطفی مدرسه تنها با مولفه زدوخورد قلدری به ‏صورت منفی همبسته بود. درنهایت همه مولفه‏ های خودپنداره با همه مولفه‏ های قلدری به‏ صورت منفی همبسته بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین آن دو منفی و معنادار است. خودپنداره رابطه بین جو عاطفی مدرسه و قلدری را میانجیگری می‏کند. ضرایب مسیر کل، مستقیم و غیرمستقیم بین کیفیت رابطه والد-فرزند و قلدری منفی معنادار بود. خودپنداره به‏صورت منفی و معنادار رابطه بین کیفیت رابطه والد-فرزند و قلدری را میانجیگری می‏کند. ضریب مسیر بین خودپنداره و قلدری نیز منفی و معنادار بود.