بررسی رابطه نیازهای بنیادین روان‏ شناختی در روابط با احساس تعلق به مدرسه در دانش ‏آموزان: نقش واسطه‏ای خودکارآمدی اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی روابط نیازهای بنیادین روان‏شناختی و احساس تعلق به مدرسه با نقش واسطه‏ای خودکارآمدی اجتماعی در دانش‏ آموزان دوره متوسطه دوم انجام گرفت. روش پژوهش مطالعه حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش ‏آموزان دوره متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 98-1397 بود. نمونه موردبررسی 369 دانش‏ آموز (پسر و دختر) بودند که به روش خوشه‏ای چندمرحله ‏ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس ارضای نیازهای بنیادین در روابط (لاگواردیا و همکاران، 2000)، پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان (کنلی، 1989) و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (بری و همکاران، 2005) بود. تحلیل داده‏ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل‏سازی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان دادند اثر مستقیم و معناداری میان نیازهای بنیادین روان‏شناختی در ارتباط با معلمان با خودکارآمدی اجتماعی و احساس تعلق به مدرسه وجود دارد. به ‏طوری ‏که نیازهای بنیادین روان‏شناختی و خودکارآمدی اجتماعی 55 درصد از تغییرات احساس تعلق به مدرسه را تبیین می‏کردند. به نظر می‏رسد خودکارآمدی اجتماعی دانش ‏آموزان در رابطه‏ ی نیازهای بنیادین روان‏شناختی و احساس تعلق به مدرسه نقش واسطه‏ ای داشته باشد.