اثر پروتکسین بر قابلیت هضم نشاسته ذرت توسط زنبور عسل، Apis melifera.) (Hymenoptera: Apidae)

این پژوهش به منظور بررسی توان زنبور عسل در مصرف نشاسته به عنوان جایگزین شهد و اثر پروبیوتیک تجاری پروتکسین بر قابلیت هضم نشاسته در دستگاه گوارش زنبور عسل انجام شد. در آزمایش اول تعداد 36 کندو به طور تصادفی در شش گروه همسان قرار گرفتند و هر گروه یکی از جیره های آزمایشی، تیمار اول جیره فقط بر پایه شربت شکر (گروه شاهد)، تیمار دوم جیره پایه حاوی یک گرم بر لیتر پروتکسین، گروه سوم جیره پایه حاوی 10 درصد نشاسته، گروه چهارم جیره پایه حاوی 20 درصد نشاسته (S20)، گروه پنجم جیره پایه حاوی 10 درصد نشاسته و یک گرم بر لیتر پروتکسین (S10P) و گروه ششم جیره پایه حاوی 20 درصد نشاسته و یک گرم بر لیتر پروتکسین (S20P) را دریافت کردند. در آزمایش دوم زنبورهای تازه ظاهر شده در شش گروه در داخل قفس هایی در انکوباتور قرار داده شده و تیمارهای اشاره شده بالا را به مدت 21 روز دریافت کردند (در دمای 1 ± 34 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 50 درصد). در پایان هر دو آزمایش تعداد 100 عدد زنبور کارگر از هر تیمار انتخاب و از نظر میزان جذب نشاسته، وزن خشک، جمعیت میکروبی بخش های مختلف دستگاه گوارش، غلظت پروتئین و چربی بدن آن ها ارزیابی شدند. نتایج این آزمایش نشان داد، پروتکسین به طور معنی داری جذب نشاسته را در گروه S20P نسبت به گروه های دیگر افزایش داد (P≤0.05). همچنین حضور نشاسته در جیره زنبورها سبب افزایش معنی دار وزن خشک، غلظت پروتئین و چربی بدن زنبورها شد (P≤0.05). پروتکسین جمعیت میکروبی را در بخش های مختلف دستگاه گوارش زنبورها افزایش داد (P≤0.05). بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد افزودن همزمان نشاسته و پروتکسین می تواند تاثیر مثبتی بر سلامتی و قدرت کلنی داشته باشد.